Kiki Smith. Tussen hond en wolf

De titel van de tentoonstelling van Kiki Smith verwijst naar dat bijzondere uur waarop de dag in de nacht overgaat, dat moment waarop de hond de schapen moet gaan bewaken en waarop de wolf gebruik maakt van de duisternis om uit het bos te komen!

Alle kunstwerken van Kiki Smith schommelen tussen licht en duisternis, evolueren van de rustige natuur naar de ontembaarheid van bepaalde dieren en dringen de nacht binnen; dat bijzondere moment waarop plezier en angst elkaar treffen.

Soms spreekt deze kunstenares taboeloos over de bestialiteit die in de mensheid schuilt. Ze onthult onze onpeilbare angsten, wat er zich in de diepste regionen van onze ziel afspeelt en wat we verborgen zouden willen houden. Soms plaatst ze fragmenten van beelden van haar lichaam in verontrustende posities of van vrouwelijke organen naast elkaar, in een poging om de traditionele voorstellingen van het stereotiepe beeld van de vrouw te ondermijnen.

Maar door naar de maan te huilen, verwijst de wolf - net als Kiki Smith – ook naar haar kracht; die van de spirituele energie en van het onderbewustzijn waartoe de universele kennis toegankelijk is. Beiden treden in verbinding met de wereld, met zijn mythes en symbolen alsook met de natuurwetten.

Het blauwe uur, een andere metafoor voor dit onzekere interval tussen dag en nacht, wordt immers ook beschouwd als het beste uur om de geur van bloemen te ruiken en naar het gezang van vogels te luisteren. In vele van haar recentere kunstwerken tracht Kiki Smith deze kortstondige symfonie te vatten en om te zetten; het gaat om een allegorie van een wereld waarin eendracht en sereniteit kortstondig zouden heersen.
Catherine de Braekeleer. Directrice van het Centrum van de Gravure.
Gesloten op 24, 24 en 31 december 2019 en op 01 januari 2020.